بسم الله الرحمن الرحیم

اخراجیهای دوست داشتنی

اخراجیها فیلم ضعیفی است. اما در عین حال قوی هم می تواند باشد.

برای آنهایی که می پندارند هر چه که از آنسوی آبها نازل شود ستودنی است و خدشه ناپذیر ... و برای آنهایی که همه چیز را با استانداردهای پذیرفته شده قیاس می کنند ، این فیلم به احتمال زیاد ، فیلمی است که از ضعفهای بسیاری رنج می برد! اگر چه بیراه هم نمی گویند. چون برای کلمه «فیلم» تعریفی قائل شده اند که تصور چیزی غیر از آن برایشان ممکن نیست.

من اما معتقدم خوبی یک فیلم در این است که مخاطبش را دچار یک درگیری ذهنی کند و او را به مسئله ای خاص متوجه نماید ، و این توجه را با لذت دیدن یک «فیلم» - که اساساً برای سرگرم شدن ساخته شده است – همراه کند.

فرقی نمی کند که آن مسئله خاص چه چیزی است ، خوب است یا بد ، درست است یا نادرست ، همینکه فیلم ، شما را دچار یک چالش فکری کند کافی است ، و از نظر من فیلم خوبی است ، البته به شرطی که از جذابیت آن چیزی کم نشود و به همان میزان لذتبخش باشد. فی المثل فیلم «آتش بس» ، به همین دلیل ، از نگاه من فیلم خوبی است ، اما آن خود آگاهی ای که قرار است  در فیلم رخ دهد غلط و نادرست است و از این جهت فیلم مناسبی نیست.

سینما و فیلم اساساً بساخته شده است برای تفریح.شاید بگویید من هم در اینجا در دام قالبها و تعاریف افتاده ام. اما «فیلم دیدن» در همه جای دنیا بیشتر از آنکه برای چیز دیگری باشد برای سرگرم شدن است ، و این یک واقعیت است و یعنی همان چیزی که من به آن معتقدم. من می گویم تعاریف و اصطلاحات را رها کنیم و ببینیم در عمل دارد چه اتفاقی می افتد.

هر زمان عوام الناس که مخاطبان اصلی یک فیلم هستند صرفاً به خاطر درک نوع تدوین یک فیلم یا بازیگری و کارگردانی آن فیلم ، و یا برای مشاهده چگونگی میزانسن ، دکوپاژ و یا لوکیشن ها به سینماها هجوم آوردند ، آن وقت باید گفت اتفاق تازه ای افتاده و فیلمسازان باید با این  اتفاق همراه شوند و در فیلم ساختن دقت کنند و همه اصول فنی را راعایت نمایند ، چرا که دیگر مردم خودشان یک پا عضو هیئت داوران جشنواره فجر شده اند! در این حالت فیلمی که به این چارچوبها و مقررات پایبند نباشد مورد استقبال مردم قرار نمی گیرد و صد البته این با واقعیت امروز ما خیلی فرق می کند.

اخراجیها روایتگر یک داستان تکان دهنده است و شاید میشد تکان دهنده تر از آنچیزی که هست باشد.اما مهم آن است که در این فیلم سعی شده تا این داستان زیبا ، به خوبی نشان داده شود و خب به نظرم همین کافی است برای پذیرفتن اخراجیهای مسعود ده نمکی، که اولین قدمش را اینگونه برداشته است.

شاید میشد به جای آنکه فقط یک سید جواد هاشمی بار بچه مثبت های جبهه را به دوش بکشد ، چند نفر دیگر هم -به نوعی- در این نقش سهیم می شدند تا - آنطوری که در این فیلم در آمده - مخاطب نپندارد که به جز یکی دو نفر ، بقیه جبهه ای ها انسانهایی خشک، خشن و مقدس نما بوده اند.

شاید میشد فضاسازیها طبیعی تر انجام میشد و بازیها نیز واقعیتر ... اما با همه این حرف و  حدیثها همینکه من و تو اخراجیها را با همه ضعفهایش قبول می کنیم و می پذیریم و با آن همذات پنداری می کنیم نشان می دهد که فیلم مسعود ده نمکی کار خود را کرده است..یعنی همان تاثیر گذاری در عین لذت بردن از آن.

و به همین دلیل من معتقدم اخراجیها فیلم خوبی است . یادتان باشد که گفتم خوب است و نه بهترین!