بسم الله الرحمن الرحیم

گفتگوی رودررو و نقادانه می تواند بهترین راه برای اصلاح مشکلات و سوءتفاهمات موجود باشد ، به شرطی که طرفین قصدی غیر از این نداشته باشند.

به همین دلیل از نظر من ، دیدار حضوری با مدیران صداوسیما یا مدیر رادیو جوان ، بدترین کار ممکن و بی فایده ترین عمل قابل انجام است.

قبل از آنکه جمعی از تشکلهای دانشجویی در نشستی صمیمانه با ریاست سازمان صداوسیما - و به احتمال زیاد برای اولین بار در طول تاریخ! - به بیان صریحانه ی انتقادات و نظرات خویش بپردازند شاید نمی شد حدس زد که مدیریت جدید رسانه ی ملی و شخص شخیص جناب آقای ضرغامی به چیزی بیشتر از یک سوءاستفاده ی شخصی و ایجاد یک موج تبلیغاتی مثبت به نفع خویش مبنی بر ارائه ی چهره ای نقدپذیر و پاسخگو ، برای کاهش فشارها و درخشان نمودن سابقه ی مدیریتی نمی اندیشد.

قضاوت در مورد درستی این ادعا وقتی ممکن می شود که به یاد داشته باشید قسمتهایی از صحبتهای دانشجویان حاضر در آن جلسه ، که حاوی نقدهای صریح و غیر قابل انکار ایشان بوده است ، علیرغم قول مساعد ریاست سازمان مبنی بر پخش کامل انتقادات ، سانسور می شود.

اگر چه این اتفاق تلخ اولین و آخرین اتفاق در مسئله ی عدم پاسخگویی مسئولین صداوسیما نبوده است ولی نشان دهنده ی یک موضوع مهم است.

مدیران صداوسیما ، از آنجایی که لابد انتقاد به خود را مساوی انتقاد به نظام و رهبری و اسلام می دانند ، به هیچ وجه حاضر به پاسخگویی شفاف در مورد عملکرد رسانه و پذیرش نقدهای صریح و بی پرده نبوده و تنها از نقدهای تعارف آمیز و مصلحت سنجانه آنهم با رعایت جوانب احتیاط ، استقبال می کنند.

به همین دلیل این حقیر معتقدم پیشنهاد مدیریت محترم رادیو جوان نیز در همان چارچوب فوق الذکر می گنجد و چیزی بیشتر از ایجاد یک تبلیغات منفی بر علیه جبهه ی فرهنگی انقلاب و خفه کردن انتقادات منتقدین نیست.

حتی اگر چنین چیزی واقعیت نداشته باشد و مدیران صداوسیما ، جمیعاً انسانهایی خدوم و دلسوز و متعهد و مخلص و پاسخگویی باشند ، اما نمی توان منکر این شد که به دلیل عملکرد غلط رسانه ی ملی در طول سالیان گذشته ، یک ذهنیت منفی و یک حس بدبینی در میان منتقدین جبهه ی فرهنگی انقلاب وجود دارد که روز به روز بر بلندی دیوار بی اعتمادی میان ایشان و مدیران صداوسیما می افزاید.

بنابراین ، حتی برای رفع این احساس بدبینانه هم که شده باید چاره ای اندیشیده شود.

من معتقدم گفتگوی انتقادی در حضور مدیریت رادیو جوان تنها در یک حالت می تواند امیدوار کننده باشد و آن چیزی جز برگزاری یک همایش دانشجویی آزاد و دعوت از مدیران رسانه ی ملی ، به خصوص مدیریت محترم رادیو جوان، برای پاسخگویی به تمامی سئوالات به صورتی کاملاً شفاف و به دور از تعارف و ضبط کامل این برنامه نیست.

تجربه نشان داده است که اگر اختیار برنامه در دست مدیران سازمان باشد آنها هر وقت بتوانند بر فضای انتقادی جلسه غلبه پیدا کنند حتماً خبرش را با تبلیغات فراوان در رسانه ها درج می کنند و اگر هم نتوانستند از پس منتقدین برآیند آنها را در بایکوت خبری می گذارند.

پس بهتر است به این راحتی پاسخگویی مدیر رادیو جوان و استقبال ایشان از نقدهای رودررو را باور نکنید.

تنها شرکت در یک تریبون آزاد دانشجویی می تواند صحت ادعای ایشان و امثالهم را روشن سازد.